νοσήλιος

-α, -ο (ΑΜ νοσήλιος, -ία, -ον) [νοσηλός]

νεοελλ.

(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα νοσήλια

χρηματική δαπάνη που απαιτείται για τη νοσηλεία τών ασθενών

μσν.-αρχ.

αυτός που ανήκει, αναφέρεται ή αρμόζει σε νόσο

μσν.

φρ. «νοσήλιον ψήγμα» — καταπότι, χάπι

αρχ.

1. το θηλ. ως ουσ. ἡ νοσηλία

ασθένεια, νόσος

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) φάρμακα ή τρόφιμα τα οποία είναι κατάλληλα για τη θεραπεία τών ασθενών.